Shirley Valentine ve Sumru Yavrucuk

Tek kişilik oyunlar çok keyiflidir.

Özeldir.

Farklıdır.

Oyuncu oyuna, salona, seyirciye, sahneye tam hakimdir.

Hele seyirciye laf atılan, soru sorulan bir oyunsa, seyretmenin tadına varılmaz.

Koltukta otururken her an oyuncu bana da bir şey sorar mı, yanımıza gelir mi diye heyecanlanırsınız.

Seyirci de oyunu önceden araştırıp, hazırlanıp geldiyse karşılıklı diyologlar harika olur.

En son Shirley Valentine oyunu izledim.

Çocuk bakıcılığı yapan 40'lı yaşlardaki Shirley Valentine, büyütüp okuttuğu çocukları evden gidince, eşi ile yalnız kalır.

Shirley, işinden arta kalan zamanlarda evin işleriyle ilgilenir.

Tüm bunlara rağmen eşinin ona karşı olan ilgisizliği ve hayatın monotonluğu Shirley'i mutsuz bir kadın haline getirir.

Eşiyle her yıl aynı yere tatile giden Shirley, en yakın arkadaşının kendisine hediye ettiği tatille yaşadığı hayattan uzaklaşarak kafasını dinlemenin kendisine iyi geleceğini düşünür.

Senelerdir türlü zorluklara göğüs geren Shirley, arkadaşıyla çıktığı Türkiye tatilinde, farklı bir hayatın mümkün olduğunun farkına varır.

Willy Russe’ın yazdığı oyun müzikli bir komedi.

Türkiye’de başarılı oyuncu Sumru Yavrucuk’un yorumuyla sahneleniyor.

Sayısız tiyatro ödülünün sahibi Yavrucuk, Shirley’nin yönetmenliğini de üstleniyor.

Aynı zamanda oyundaki tüm karakterleri sahnede tek başına canlandırıyor.

Sahne de devleşiyor, onu anlatmaya kelimeler yetmez.

Sanki annemin arkadaşı, komşumuz gibi o kadar samimi ve içten ki.

Yıllardır tanıyor gibisiniz.

İşini aşkla yapanlar nerede olursa olsun kendini belli ediyorlar her zaman.

Doktor, öğretmen, oyuncu, gazeteci hiç fark etmez.

Oyunun dekor tasarımı Nurdan Aliyazıcıoğlu imzası taşıyor.

Oyuna dönersek farklı bir hayat gerçekten mümkün mü?

Mesela tatile gittiğiniz bir ülkeye ya da şehre, bir anda yerleşme kararı alır mısınız?

Kısa bir mola verip imkanınız varsa çalışmadan sadece hobilerinize vakit ayırır mısınız?

Ya da sevdiğinizin kıymetinizi bilmesi için gözünün önünden uzaklaşmanız mı gerekir?

Çoğumuz alışkanlıklarımızı, hayatlarımızı değiştirmekten korktuğumuz için aynı düzende devam ederiz.

Başımıza geleceklerden korkarız ama belki de bazen gerçekten kapılıp gitmek, hayatın akışına uymak, sığınmak gerekir.

Bizim göremediklerimizi belki de hayat görüyordur kim bilir.

Shirley Valentine cesaretini toplayıp arkadaşıyla tatile çıktı.

Kabukları kırmak için belki de o zaman bu zamandır.