İşyerinde işe başladığı günden itibaren, deneme süresi de içinde olmak üzere en az 1 yıl çalışmış olan işçiye yıllık ücretli izin verilir.
Kural olarak yıllık ücretli izin hakkından vazgeçilemez.
Yıllık ücretli izin süresi hesaplanırken işçinin kıdemi dikkate alınır.
-1 yıldan 5 yıla kadar olan işçilere 14 günden
-5 yıldan fazla 15 yıldan az olanlara 20 günden
-15 yıl ve daha fazla olanlara 26 günden az yıllık izin verilemez.
Yer altı işlerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izin süreleri 4’er gün arttırılarak uygulanır. 18 ve daha küçük yaştaki işçiler ile 50 ve daha yüksek yaştaki işçilere verilecek yıllık ücretli izin 20 günden az olamaz.
Bu sürelerin iş sözleşmesi ile arttırılması mümkündür. Ancak azaltılması mümkün değildir.
Yıllık ücretli izin süreleri işveren tarafından bölünemez. Ancak tarafların anlaşması halinde bir bölümü 10 günden az olmamak üzere bölünebilir.
Yıl içinde işveren tarafından verilen ücretli ya da ücretsiz izinler yıllık izin süresinden mahsup edilemez.
Yıllık ücretli izin süresine denk gelen ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz.
DİKKAT!
Eğer yıllık izin, işyerinin kurulu olduğu yerden başka bir yerde geçirilecekse işçinin talebi üzerine işveren işçisine yolda geçecek süreleri karşılamak üzere toplam dört güne kadar ücretsiz izin vermek zorundadır.
Yıllık iznin kullanılmaması yıllık izin hakkını ortadan kaldırmaz. Söz konusu yıllık ücretli izin süresi önümüzdeki yıla devredilir.
DİKKAT!
Yıllık ücretli iznini kullanmakta olan işçinin izin süresi içinde ücret karşılığı bir işte çalıştığı anlaşılırsa, bu izin süresi içinde kendisine ödenen ücret işveren tarafından geri alınabilir.
İşverenin yıllık izin kullandırmaması haklı sebeple fesih sebebi midir?
Konuyla ilgili YARGITAY DOKUZUNCU HUKUK DAİRESİ 2017/10772 Esas , 2019/8028 Karar sayılı kararı oldukça açıklayıcıdır.
Kararda özetle;
“Yıllık izin kullandırma zamanını belirlemek işverenin yönetim hakkı kapsamında olsa da işçinin yıllık olarak dinlenme hakkının sağlanması işyeri çalışma koşulları arasında yer alır. Başka bir anlatımla işçinin yıllık dinlenme hakkının tanınması, dayanağı Anayasa olan çalışma koşulu olup aksine uygulama 4857 sayılı yasanın 24/II-f. bendine göre işçi açısından haklı fesih nedeni oluşturur. Somut olayda; davacı işçiye 6 yılı aşan süre içinde sadece 14 gün yıllık izin kullandırılmıştır. İşçiye uzun bir süre dinlenme hakkının sağlanmaması işçi açısından yukarıda sözü edilen madde gereği haklı fesih nedeni oluşturur. Mahkemece kıdem tazminatı isteğinin kabulü gerekirken yazılı şekilde reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.” denilmiştir.
Görüleceği üzere işçiye uzun bir süre yıllık izin hakkının kullandırılmaması işçi açısından haklı fesih sebebidir.
Yorumlar
Kalan Karakter: